Γειά σας, χαίρομαι που επισκεφτήκατε την ιστοσελίδα μου!

Μέσα από τα λίγα πράγματα που σας γράφω, στόχος μου είναι να με γνωρίσετε καλύτερα, όσοι δεν με ξέρετε, πέρα από την άψυχη επαφή ενός site.

Με λένε Χριστίνα, με βάπτισαν Χρυσώ αλλά η γαλλόφωνη πραγματικότητα μου διάλεξε το όνομα Christine. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις Βρυξέλλες, από Έλληνες μετανάστες γονείς. Από μικρή λάτρεψα το σχολείο και υπήρξα επιμελής μαθήτρια που στόχευε πάντα το άριστα, χωρίς να είχε ζήσει καμία πίεση από τους δικούς της. Ήμουν εργατική, βοηθούσα τους γονείς μου στα δύο καταστήματα που είχαν και στις δουλειές του σπιτιού ταυτόχρονα.

Ήμουν τυχερή γιατί μεγάλωσα με σωστούς και υπέροχους γονείς που δεν είχαν σαν πρώτο μέλημα τα υλικά αγαθά αλλά κυρίως τα πνευματικά και τις ανθρώπινες αξίες και ευαισθησίες.
Πολύ σύντομα, ξεχώρισα μέσα στην τάξη για τη χρήση της γαλλικής γλώσσας, για την οποία βραβεύτηκα στο λύκειο. Οι εκθέσεις μου έκαναν το γύρο του σχολείου και διαβάζονταν σαν υποδείγματα.
Ξεκίνησα το μεταφραστικό τμήμα στις Βρυξέλλες, όπου τελειοποίησα τα αγγλικά μου και έμαθα γερμανικά. Μου αρέσει να γράφω και η μετάφραση αποτελεί και αυτή μια συγγραφική δημιουργία.

Σοβαρό πρόβλημα υγείας του μπαμπά μου, με έφερε στην Ελλάδα όπου έπαθα πολιτισμικό σοκ!!!… Έβαλα το κεφάλι μέσα και κολύμπησα…
Από την πρώτη στιγμή άρχισα να διδάσκω γαλλικά. Η πρώτη μου εργοδότρια έμεινε έγκυος και άφησε επάνω μου όλα τα τμήματα των γαλλικών. Λάτρεψα το λειτούργημα αυτό και με λάτρεψαν οι μαθητές και οι μαθήτριές μου.

Το 2010, σαν απωθημένο, θέλησα να τελειώσω το τμήμα της γαλλικής φιλολογίας και έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις. 15 Οκτωβρίου, ημέρα των γενεθλίων μου ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα: είχα περάσει! Γέλαγαν οι γύρω μου με τον ενθουσιασμό μου, αλλά εγώ ακλόνητη!… Ξεκινούσα το ταξίδι μου! Ένα ταξίδι οκτώ ετών: τέσσερα για το πτυχίο, ένα για το μεταπτυχιακό και τρία για το διδακτορικό μου.
Αγάπησα το ΕΚΠΑ και με αγάπησαν, λάτρεψα τη Σορβόννη και με λάτρεψαν, σε σημείο που μου πρότειναν να αναλάβω κάποιες ώρες διδασκαλίας. Αψήφησα κούραση και δέχτηκα να πηγαινοέρχομαι κάθε εβδομάδα στο Παρίσι. Και δεν άφησα ούτε μάθημα στην Αθήνα, ούτε μια αργοπορία, ούτε μια ακύρωση…

Και τώρα, έχοντας κάνει τον κύκλο μου με το θεσμό που λέγεται φροντιστήριο, αποφάσισα να ζήσω τον έρωτά μου με τη διδασκαλία διότι πάνω απ` όλα είμαι δασκάλα, καθηγήτρια γαλλικών: με τη γαλλική γλώσσα μας δένει μια σχέση Αγάπης και Πάθους! Ποιά διάλεξε ποιά… δεν ξέρω και μάλλον δεν έχει σημασία. Η ουσία είναι ότι όπου μπορώ να προσφέρω τα φώτα μου στη γαλλική γλώσσα θα το κάνω, συνεχίζοντας παράλληλα το ερευνητικό μου επιστημονικό έργο.

Θέλω τα αστέρια των δικών μου ματιών να μπολιάσουν τα μάτια των παιδιών που έχω απέναντι μου…

Ένα τεράστιο ευχαριστώ παιδιά μου, για όσα μου μάθατε και μου μαθαίνετε καθημερινά!